Na wniosek wójta gminy Purda  marszałek województwa warmińsko-mazurskiego nadał honorowy tytułu „Zasłużony dla Województwa Warmińsko-Mazurskiego" Herbertowi Monkowskiemu, prezesowi Stowarzyszenia Byłych Mieszkańców Powiatu Olsztyńskiego w Niemczech. Uroczystość wręczenia odznaki odbyła się 14 kwietnia 2010 r. w Sanktuarium Świętego Krzyża w Klebarku Wielkim. Wójt gminy Purda wygłosił laudację na cześć uhonorowanego, odznakę zaś osobiście wręczył marszałek województwa – Jacek Protas.

Oto fragmenty laudacji:
Herbert Monkowski dzieciństwo i młodość spędził w Olsztynie i podolsztyńskiej wsi Jaroty. W parafii Bartąg był ministrantem wraz ze swoim przyjacielem Johannesem Gehrmannem (inicjatorem pojednania polskich i niemieckich żołnierzy walczących na Westerplatte). Ta przyjaźń przetrwała aż do śmierci Johannesa w 2004 roku.

Herbert Monkowski ożenił się w Jarotach i opuścił Polskę w 1966 roku. Po przyjeździe do Niemiec nawiązał kontakt ze swoim przyjacielem. Johannes Gehrmann był już wtedy księdzem. Obydwaj postanowili, że celem ich życia będzie pomoc Warmii, którą obydwaj ukochali ponad wszystko, i pojednanie polsko-niemieckie.
Obydwaj przyjaciele utrzymywali kontakt z Warmią, starając się pomagać warmińskim autochtonom w miarę swoich możliwości. Po ogłoszeniu stanu wojennego w Polsce pan Herbert Monkowski rozpoczął z własnej inicjatywy akcję pomocy dla Warmii. Potrafił zorganizować i zachęcić ogromną liczbę firm i instytucji niemieckich – osoby prywatne i ówczesny rząd RFN – do pomocy narodowi polskiemu. Swoim zapałem zaraził również żonę Helgę  i dwie córki. Zaczęły się liczne transporty medykamentów i urządzeń medycznych z Niemiec do olsztyńskich szpitali. Jego partnerami w tym przedsięwzięciu po polskiej stronie byli ksiądz infułat Julian Żołnierkiewicz i olsztyńscy lekarze - Edward Romaszko i Andrzej Sarna.
Oprócz pomocy medycznej, jako oficjalny przedstawiciel niemieckiego Caritasu, Herbert Monkowski organizował wiele transportów odzieży i żywności, tak wówczas potrzebnych społeczności warmińskiej. Wartość pomocy z inicjatywy państwa Monkowskich w okresie stanu wojennego szacuje się na przeszło sześć milionów marek niemieckich.
(Więcej szczegółów można znaleźć w trzeciej części warmińskiej sagi Edwarda Cyfusa pt. „A życie toczy się dalej”.)
Pan Monkowski nie zaprzestał swojej charytatywnej działalności po transformacji ustrojowej w Polsce. Dalej pomagał i robi to do dziś. Warmia to jego ojczyzna. Przyjeżdża tu kilkakrotnie w ciągu roku. Organizuje wycieczki autokarowe dla obywateli Niemiec – zarówno tych, którzy stąd się wywodzą, jak i tych, którzy dopiero poznają nasz region, a w ubiegłych latach pomagali Warmii. Przyjeżdżając tu, pomaga starszym rdzennym mieszkańcom Warmii. Współpracuje ściśle w licznych projektach z olsztyńskim Starostwem Powiatowym.
Herbert Monkowski jest przewodniczącym Stowarzyszenia Byłych Mieszkańców Powiatu Olsztyńskiego w Niemczech. Jest współorganizatorem corocznych warmińskich spotkań w Gietrzwałdzie. Swoim zapałem i pomysłowością udowodnił, że mogą istnieć i funkcjonować międzyludzkie, przyjacielskie kontakty ponad politycznymi podziałami.
I wreszcie bardzo zaangażował się w tworzenie Traktu Biskupiego w Bałdach, od samego początku, czyli od 2006 roku. Między innymi z jego inicjatywy Stowarzyszenie Byłych Mieszkańców Powiatu Olsztyńskiego ufundowało głaz pamiątkowy dla biskupa Maksymiliana Kallera. W 2010 roku  to on przekonał wielkiego mistrza krzyżackiego Bruno Plattera do ufundowania na Trakcie Biskupim głazu biskupowi Anzelmowi. (Ten pierwszy biskup warmiński był członkiem Zakonu Krzyżackiego.)
Wizyta Wielkiego Mistrza na Warmii i Mazurach nie doszłaby do skutku bez wielkiego zaangażowania pana Herberta i jego małżonki Helgi. Oboje udali się do Wiednia, siedziby Zakonu i przekonali go do tej idei. Pobyt delegacji Zakonu Krzyżackiego w naszym regionie na początku lipca ubiegłego roku pokazał naszym gościom, że jesteśmy gotowi do nowego i nowoczesnego spojrzenia na historię relacji polsko-krzyżackich. To właśnie był jeden z najważniejszych argumentów, które przekonały wielkiego mistrza zakonu, do wzięcia udziału w jubileuszowych obchodach bitwy grunwaldzkiej. A to w dużej mierze zasługa pana Herberta  Monkowskiego.